Wenst u nog oudere columns te lezen: seizoen 2007.
Columns uit de oude doos, seizoen 2008.
Woensdag 20 februari 2008 - Voorbereiding seizoen.
Gilbert wint in Spanje (niet den onzen denk ik)….Tommeke verslaat in Amerika oude krijger Mario Cippolini…voel je het al kriebelen ? Ik hoop het want hier zijn we weer !
20 seizoenen geleden werd vlak na de geboorte van de WTC (niet die torens dus), grondgebied Zeeland reeds veroverd door stoere mannen in blauw-gele oorlogskleuren…hoog tijd dus om 20 jaar later een nieuwe vlag te planten op hollands territorium.
Tot zover enkele actuele en historische feiten…want het is de hoogste tijd jullie allen weer te begroeten, jullie met plezier welkom te heten en jullie van harte een actief fietsjaar toe te wensen.
Na een moment van windstilte trekken onze stormtroepen binnenkort als een tornado ten aanval op vlaamse wegen.
Vroeger dan voorheen, dat wel, maar met de huidige zomerse winters zal dat geen probleem meer vormen in de toekomst wanneer we zullen starten in korte broek en korte mouwen in Maart,en op driedaagse zullen kunnen genieten van een heerlijke bbq na een dagje puffen bij 33 graden in de schaduw…
De opwarming van de aarde zal ook voor Decca gevolgen hebben zoals u kan zien op deze futuristische foto…
alhoewel ik hoop dat er dan meer vrouwen komen meefietsen…vooral vooraan dan…
Het huidig bestuur trekt zoveel mogelijk nieuwe leden aan, maar is zelf waarschijnlijk niet aantrekkellijk genoeg om het andere geslacht op het zadel te krijgen.
We doen ons best, echt waar, ’t is dat ge het allen maar weet !!!
Pas op, Wieler-Tetten-Club Burst moet het nu ook niet worden….maar Wieler-Tiesten-Club Burst klinkt ook enigszins lichtjes “roze”...hopelijk worden de truitjes dat nooit !
Ondertussen wordt er alweer deftig gelogen over het aantal in het zwart afgetrainde kilometertjes en worden de daarbij horende gemiddeldes netjes vervangen door vraagtekens…
Wat er ook van aan is, op zondag 2 maart wordt iedereen uitgenodigd op de openingsspeech van de voorzitter met bijhorend ritje van 35000 meter om je luie beentjes los te gooien, je tandwieltjes te geselen en de keeltjes te smeren achteraf.
Op zaterdag de “omloop het volk”dus, op zondag “de omloop Bóllegem”…tot dan.
WTC & VDB
Zondag 2 maart 2008: Balegem.
Allé vooruit, we zijn weer vertrokken!
Slechts drie korte broeken te bespeuren en iedereen in trainingsvest: dat zegt genoeg.
Het was dan ook fris, winderig en zwaar betrokken, met bovendien vettige wegen, waardoor diegenen die vooraf dachten het huzarenstukje van Philippe Gilbert in de Omloop Het Volk van de dag voordien eens fijntjes over te doen al meteen een flinke deuk in hun goesting kregen.
Met 29 stonden ze aan de start. Toegegeven, het had er zeker eentje meer kunnen zijn, maar de fietspomp van Wim lag ergens onder een doos Bambrugse eieren verstopt zodat hij pas om kwart over negen in Burst aankwam en alleen nog een leeg kerkplein aantrof.
Er was nochtans eerst nog de gebruikelijke pauselijke zegen “urbi et orbi” van onze voorzitter, waarna de rood-groene bende zich onder leiding van de tandem op gang trok, richting het exotische Balegem, voor de opener van het jubileumseizoen 2008.
De wind liet zich al meteen gelden zodat er op de kouter tussen Zonnegem en Morelgem al flink wat gepuft werd.
Na veel draaien en keren, zoals we het bij een parcours van ondergetekende intussen gewend zijn, werd aan een rustig starttempo en meestal tegen de wind in Balegem bereikt en vlotjes voorbijgereden. Vanaf het keerpunt in Elene ging het fietsen ineens een stuk vlotter tot Jos in Hillegem moest uitwijken voor een stuiterende drinkbus, die daar nochtans beslist geen voorrang had, en vrij zwaar op zijn zij en hoofd terecht kwam. Een start in mineur, heet zoiets ...
Toen het duidelijk aangeslagen slachtoffer in de camionette had plaatsgenomen, en Rafke in zijn eerste officiële rit al meteen naar het strafbankje achteraan tussen de wielen werd verbannen, kon de bende weer op pad voor de laatste tien kilometer.
Na exact 35 km was de eerste rit een feit en konden we weer plaatsnemen op ons vertrouwde bankje in ’t clublokaal, waar Elsie voor de rest zorgde.
Ook de nieuwelingen verteerden deze eerste rit goed. Zo reed Danny zonder problemen de rit uit, wat een levensgroot verschil is met vorig seizoen toen hij het met een gewone fiets probeerde. Ook Jean-Paul en Thierry waren duidelijk al meer gewend en gaven geen kik. Hoe het Rafke is vergaan lazen jullie daarnet nog.
Wij wensen uiteraard Jos een spoedig herstel toe van zijn opgelopen schade aan het bekken.
En je weet wat ze zeggen: als je van een paard wordt gegooid, er zo rap mogelijk weer opkruipen!
Volgende week zoeken we al de streek rond Zottegem op; een ideetje van Kapper. Wij zitten daar uiteraard voor niets tussen! ...
VDS
Pinksterweekend 10, 11 en 12 mei 2008: Driedaagse Zeeland.
Op zoek naar meer levenskwaliteit…
Hoi,
Zo zeker dat Ishtar naar Belgrado gaat, zo zeker waren wij dat we naar Zeeland zouden gaan. Zo zeker dat wij de finale op de Gentsestraat zouden bereiken, zo zeker is Ishtar dat ook zij de finale zullen bereiken, of misschien toch niet…
De sociale verkiezingen zijn achter de rug dus dat hij er nog maar eens een lap op geeft, het kan geen kwaad meer zoals bij de vorige editie.
Had je kunnen denken, edoch…
Laat het ons eens over een andere boeg gooien, bestuursvriendelijk zeg maar.
Waarom eens niet de draak steken met de leden zelf? Maar omdat die danig talrijk waren dit jaar lijkt me dit een lastige karwei. Of het zou moeten zijn dat ik de plaats van Mark op de tandem had ingenomen, maar ik hou niet van snuffelhonden aan mijn achterwerk.
Ik geef toe, er zijn zoveel 2 –of 3daagsen waar we het kunnen over hebben. Waarom heb ik het dan enkel over de driedaagse van wtc jong en oud…
Het is net zoals bij François Sterchele. Waarom spreekt men enkel over zijn fataal slippertje…
Eén ding hebben we alvast gemeen, zowel onze wtc als de Cois zoeken de kik van de overdreven snelheid op. Maar dit geheel terzijde.
Het leek erop dat we dit jaar de vooropgestelde route van begin tot einde zouden uitrijden en -varen. De gunstige omstandigheden stonden al enkele dagen en weken vast:
een schitterende zon en de broodjes die uit Wetteren kwamen.
Over Wetteren gesproken, ook Etienne was weer van de partij en de firma Aclagro droeg zijn steentje bij onder de vorm van hulp aan de Minder Mobielen Centrale. Het geeft een mooie touche aan het imago van onze club. In Burst en omstreken spreken ze nu ook al van wtc jong, oud en mindervalide.
Dat wil wel zeggen dat er ons volgend seizoen een explosie van ons ledenbestand te wachten staat. Gelukkig bedacht nog niemand de naamsverandering wtc jong, oud, mindervalide en lelijk.
Naast mijn tomeloos respect voor Etienne, Paul en Luc is er uiteraard ook de waardering voor onze wegkapiteins, onze Leonardo Di Caprio’s en Kate Winslets van de Titanic die maar niet wou zinken. Veel bewondering voor de manier waarop alles in goede banen werd geleid. Zelfs op de Zeelandbrug, waar de wind ons om de oren gierde, bleef het schip zijn eigen koers varen.
De fietsomgeving was prachtig, de wegen waren biljartvlak. Het was bij momenten zodanig vlak dat je ons enkel onder het zeeniveau kon terugvinden. Ditmaal zou ongeveer 30 keer misrijden dus geen kwaad kunnen, over mijn lijk dacht onze president samen met onze gids Mark. Verkeerd rijden via een of ander Zeelands bergje zou belachelijk, onmogelijk maar ook overbodig zijn daar het al warm genoeg was. Het was op den duur zelfs zo warm dat Luc panisch en eenarmig om zich heen zwaaide omdat de drankvoorraad zienderogen slinkte. Gelukkig wou Wim V ipv. drank ook wel eens op de foto staan, wat Luc dan weer kon bekoren.
De term ‘diarree’ is wat bij me opkwam telkens toen ik mijn drinkbus ter hand nam, de zon maakte een soepel, ongeëvenaard laxeermiddel van het onschuldige drinkwater. Voldaan en zachtgekookt waren we telkens we ons terras naderden.
In Rilland hing er zelfs een hotel aan het terras, een gerenoveerd klooster van toen de meeste vrouwen nog nonnen waren. De tijden zijn veranderd, zo ook de prijzen van een jupje.
We zouden het elders eens proberen in een lokaal danscafeetje, waar Corry Konings je tegemoetkwam. Maar nee, ook daar werd jup geserveerd aan een hoge prijs, maar het was jup en geen hein.
Ook het eten mocht er zijn, maar voor een gespecialiseerd culinair verslag verwijs ik graag door naar mensen die er iets van kennen, die nog niet gingen slapen alvorens het dessert werd opgediend en die überhaupt nog weten wat ze gegeten hebben.
Tot slot vernoem ik nog even dé Chileense geit van het klooster. 2 ½ dagen zonder vrouw liet bij sommigen al zijn sporen na. In de rij nonnen van het hotel stond ze bovenaan, wat
dus weinig zegt. Maar de hoogblonde verschijning compenseerde wel het bonkige van moeder-overste.
Nog ne welgemeende fuck you and thank you aan de organisatie en haar medewerkers en laat ons hopen dat editie 2009 even feilloos, natloos en roekeloosloos mag verlopen.
O julissi na jalini!
Herverkozen voor de ondernemingsraad,
Stijn Plets
PS: Voortaan krijgen mensen met een handicap van minstens 66% zonder bijkomend inkomstenonderzoek het recht op de verhoogde tegemoetkoming in hun uitgaven voor gezondheidszorg!!
Zondag 18 mei 2008: Sint Maria Oudenhove.
Het is ondertussen al mei, en nu de vogels zijn geboren, dacht ik bij mezelf, tijd om het nest ook eens te verlaten, en nog eens mee te vliegen met de raceduiven van Burst…
Enkele overlevenden van de slag om Zeeland hadden de moed en de weg teruggevonden naar ’t clublokaal.
Hun heldhaftige en strijdlustige ervaringen werden mij uitgebreid verteld :
Gedurende drie dagen werd iedereen gefolterd door de Hollandse zeewind en verbrand door de meedogenloze zon.
Urenlang werden ze uitgedroogd, strijdend op hun stalen ros, over dijk en water, aangevallen door reusachtige zwermen van muggen in het ochtendgloren …
De Hollandse grens kleurde groen en rood,en er werd zelfs, als ware Vikings, een schip gekaapt om zeeland binne te vallen...helden zijn het…en ze kwamen, ze zagen en ze overwonnen !
Vandaag bood er zich een nieuwe uitdaging aan, Wim reed met ons rechtstreeks naar Mere via Michelbeke tot groot jolijt van enkele gereanimeerde oud-strijders van vorige week.
De wind, die was ook meegekomen, en de hellingen bleken nog even steil als vroeger.
De eerste, de berendries, hoeft weinig uitleg, hol open en stoempen…
De voorzitter “trok” met zijn “trek” meteen ten aanval op het steilste stuk en kwam eenzaam over de top, minuten voordat het laatste slachtoffer puffend boven kwam.
Steeds heuvelend en kronkelend, over Stuivenberg en Eikenmolen, beukte Wim tegen de wind in op de tussenstukken met Gino aan zijn zijde, ervoor zorgend dat de snelheid niet onder de 25 km/u zakte.
We kregen al snel dorst en nadat ze Mere al een paar keren hadden verplaatst kregen we na de top van Gotegem-berg toch de voorziene halte in het vizier.
De voorzitter bewaakte het buitenstaand kapitaal net zoals we in Zeeland hadden geleerd maar werd tijdig bevoorraad;
Tijdens de laatste honderden meters voor het lokaal lagen Marcel en ik nog bijna tegen het asfalt door een voorbijscheurende Mark, maar gelukkig was de pechstrook net autovrij op dat moment !
Volgende week gaan we normaal gezien de andere zijde uit, richting Bekkerzeel…hopelijk niet eerst langs de Muur van Geraarsbergen dan…
Tot weerziens !
VDB
Vervolg Columns seizoen 2009.
| 
